به نقل از «ایمنا»

درگیری لفظی عجیب دالیچ و هردمن!/ سرمربیان کرواسی و کانادا با یکدیگر دست ندادند

تاریخ انتشار: ۷ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۴۹۲۷۷۲

دالیچ پس از حذف کانادا از جام‌جهانی به‌دست کرواسی، هردمن را به باد انتقاد گرفت و سرمربی کانادا نیز اشتباهاتش پیش و پس از بازی را پذیرفت.

به گزارش خبرنگار ایمنا، شب گذشته _یک‌شنبه ششم آذرماه_ تیم‌های ملی کانادا و کرواسی از ساعت ۱۹:۳۰ در ورزشگاه بین‌المللی الخلیفه شهر دوحه در گروه F برابر یکدیگر صف‌آرایی کردند و در پایان کرواسی با نتیجه ۴ بر یک از سد کانادا گذشت تا کرواسی صدرنشین گروه شود و کانادا نیز دومین حذف‌شده جام لقب بگیرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

پس از پایان بازی، زلاتکو دالیچ و جان هردمن سرمربیان دو تیم کرواسی و کانادا در کنفرانس‌خبری به انتقاد شدید از یکدیگر پرداختند و از ماجرایی که در زمین پیش آمده بود گفتند.

دالیچ: هردمن باید چیزهای زیادی یاد بگیرد

زلاتکو دالیچ سرمربی کرواسی، پس از پایان بازی مدعی شد سرمربی کانادا او را نادیده گرفته است و معتقد بود جان هردمن باید چیزهای زیادی بیاموزد. دالیچ اوایل هفته نیز گفته بود هردمن به‌خاطر رفتارهایش پس از شکست مقابل بلژیک فاقد احترام است.

هردمن در یک مصاحبه تلویزیونی به بازیکنانش گفته بود شما به این جام تعلق دارید و باید کرواسی را شکست دهید؛ حتی این مسئله باعث شده بود روزنامه ۲۴ ساتا کرواسی تصویری عجیب از سرمربی کانادا بر روی جلد خود کار کند و بنویسد: دهان داری و صحبت می‌کنی؛ اما آیا شما توپ را هم دارید؟

هردمن پس از بازی به رختکن رفت تا با دالیچ روبه‌رو نشود!

دالیچ همچنان در کنفرانس مطبوعاتی پس از بازی خود از درگیری پیش‌آمده با سرمربی کانادا آشفته بود زیرا هردمن عمداً دست‌دادن سنتی دو سرمربی پس از بازی را رد کرده است.

دالیچ گفت: من برای دیدن بازیکنانم به زمین رفتم. اما سرمربی کانادا را ندیدم. چه ببازم و چه برنده شوم، همیشه مربی حریف را می‌بینم تا با او خوش‌وبش کنم؛ اما هردمن آنجا نبود و این روش او است؛ او دیوانه است! هردمن مربی خوب، باکیفیت و حرفه‌ای است. اما کمی زمان می‌برد تا او برخی چیزها را یاد بگیرد.

هردمن: می‌توانستم خونسردتر رفتار کنم

هردمن نیز پس از پایان بازی درخصوص کرواسی گفت: آن‌ها ممکن است جشن بگیرند و این حق آن‌هاست، گل‌های زیادی به‌ثمر رساندند، اما ما شب آسانی به آن‌ها ندادیم.

سرمربی کانادا در نهایت پذیرفت که از این جنجال پیش‌آمده درس خواهد گرفت و گفت: من می‌توانستم کمی خونسردتر باشم که از زمین بیرون بیایم؛ این چیزی است که من یاد گرفته‌ام.

دالیچ درخصوص بازی و نتیجه پایانی نیز گفت: در دقایق اول کانادایی‌ها گل زدند اما ما توانستیم بجنگیم و خودمان را به حریف تثبیت کنیم. ما دوباره روی پای خود ایستادیم و این باعث افتخار من است. کرواسی یک‌بار دیگر قدرت و کیفیت خود را نشان داد. ما باید به مرحله بعدی برویم. این هدف نهایی ما است.

هردمن نیز درخصوص عملکرد بازیکنانش اظهار کرد: از نظر ذهنیت تیمی، ما نشان دادیم که کانادا به‌عنوان یک تیم کوچک می‌تواند با بهترین‌های جهان رقابت کند. من به آنچه که امشب بازیکنانم به‌دست آوردند افتخار می‌کنم. آن‌ها برای کانادا تاریخ‌سازی کردند. گلی که به‌ثمر رساندیم لحظه‌ای بسیار ویژه و احساسی در جام‌جهانی مقابل چنین تیم بزرگی بود.

کد خبر 622936

منبع: ایمنا

کلیدواژه: جام جهانی قطر 2022 جام جهانی ۲۰۲۲ قطر جام جهانی2022 قطر جام جهانی فوتبال جام جهانی قطر جام جهانی تیم ملی کرواسی تیم ملی کانادا زلاتکو دالیچ شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق سرمربی کانادا پس از بازی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۴۹۲۷۷۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

طعنه هاشمی‌طبا به رئیسی و کابینه‌اش: فکر می‌کنند روز عروسی‌شان است؛ برای یکدیگر نوشابه باز می‌کنند

مصطفی هاشمی طبا در روزنامه شرق نوشت: مگر نه اینکه باید با حسن ظن با آدم‌ها روبه‌رو شد و مگر اصل بر برائت نیست؟ مگر می‌شود مردم آدم‌هایی را انتخاب کنند که خوب نباشند و مراکز نظارتی آدم‌هایی را تأیید کنند که خوب نباشند؟

با تأیید اصل خوبی آدم‌ها فقط می‌خواهیم ببینیم این وعده‌ها چه سرانجامی یافته است.

طعنه هاشمی طبا به مدافعان دولت رئیسی: در دولت روحانی، نگران سفره مردم بودید، اما در دولت جدید از پوشیدن لنگ و دمپایی و روزه گرفتن حرف می‌زنید.

۱- ساخت چهار میلیون مسکن در چهار سال

۲- ایجاد سالانه یک میلیون شغل

۳- اصلاح نظام بانکی کشور

۴- تک‌رقمی‌شدن تورم

۵- توجه به معیشت و حقوق پزشکان و پرستاران

۶- اجرای خصوصی‌سازی واقعی

۷- استفاده از ۷۰ درصد ظرفیت خالی اقتصاد کشور

۸- مداخله‌نکردن دولت در بازارها

۹- حل مشکل حاشیه‌نشینان

۱۰- نظارت دقیق در زنجیره تأمین، تولید و توزیع کالا

۱۱- جذابیت‌زدایی از سرمایه‌گذاری در حوزه‌های غیرمولد

۱۲- جلوگیری از هدایت سرمایه‌ها به سمت بازار ارز، طلا و زمین

۱۳- اصلاح چندنرخی‌بودن ارز

۱۴- تولید نهاده‌های دامی مورد نیاز در داخل کشور

۱۵- قطع وابستگی سفره مردم به خارج

۱۶- وعده‌های وزیر ارتباطات و فناوری (۶ مورد)

۱۷- وعده‌های وزیر امور اقتصادی و دارایی (۵ مورد)

۱۸- وعده‌های وزیر امور خارجه (۲ مورد)

۱۹- وعده‌های دیگر وزرا چند ده مورد

البته فهرست وعده‌ها بسیار است و در نگاه اول هم می‌توان آن‌هایی را که کلی گفته شده، غربال کرد؛ ولی برخی وعده‌ها آن‌قدر با استحکام لفظ و عدد دقیق گفته می‌شود که جای تردید باقی نمی‌گذارد. فقط از این تعجب می‌کنم که ظرفیت دهان ما تا چه اندازه بزرگ است که این‌همه امر مهم و با حجم وسیع در آن جای می‌گیرد.

اینکه می‌گویند آیا می‌توان ظرفی پیدا کرد که هرچه در آن بریزیم، پر نشود، ظاهرا مصداق آن دهان ماست؛ مثلا دبیر مناطق آزاد چندی پیش گفتند که اماراتی‌ها صد میلیارد دلار سرمایه‌گذاری در کیش می‌کنند و چینی‌ها رقم بسیار بیشتر (البته عدد را هم گفتند) حال در ۱۴۰۳/۰۲/۰۹ مراسمی از بسته‌های امکان سرمایه‌گذاری در مناطق آزاد بهره‌برداری کردند. این کار مثل آن است که انسان نیازهای زندگی را ردیف کند و بگوید چه کسی حاضر است این کارها را برای من انجام دهد.

این کار ایشان یعنی تکذیب همه سرمایه‌گذاری‌هایی که قبلا گفته بودند، به‌علاوه سرمایه‌گذار خود باید بداند چه کاری می‌خواهد بکند و نه آنکه بسته طرح به او بدهیم و بگوییم تشریف بیاورید و با مراسم رسمی و پرده‌برداری این بسته‌های نه‌چندان مورد علاقه سرمایه‌گذاران را رونمایی کنیم. مگر نمی‌شود بدون پرده‌برداری آن‌ها را منتشر کرد. ظاهرا اصل بر پرده‌برداری است و نه عمل.

یا جناب وزیر صمت در شهریورماه در حضور مقام محترم ریاست‌جمهوری گفتند صد هزار اتومبیل برقی در راستای کاهش آلودگی هوا تا پایان سال ۱۴۰۲ تولید و به مردم عرضه می‌شود. صرف‌نظر از اینکه با ۱۵ میلیون اتومبیل موجود درون بدسوز و سالی یک میلیون تولید اتومبیل درون بدسوز داخلی این وعده کمکی به تلطیف هوا نمی‌کند؛ ولی به هر حال بازشدن پای اتومبیل برقی به کشور خوب است؛ ولی آن صد هزار اتومبیل برقی کجاست؟

البته ما و مردم به شنیدن این وعده‌های بی‌انت‌ها عادت کرده‌ایم و مردم هم باور ندارند که بتوان این‌همه کار انجام داد؛ ولی از نظر روان‌شناختی مردم دوست دارند وعده‌های شیرین بشنوند و به‌همین‌دلیل رأی آن‌ها به هرکسی که بیشتر وعده کلان و شیرین بدهد، تعلق می‌گیرد. جالب است که نه رئیس‌جمهور، نه معاون اول و نه هیچ‌کدام از وزرا توجهی به آینده کشور از لحاظ زیست‌محیطی و زوال کشور از لحاظ زیربناهای تولیدی نکرده‌اند و این می‌رساند که اگر چند درصد به وعده‌های خود اعتقاد داشتند، در این مورد کلا خود را عاجز می‌بینند و عدد صفر را در مقابل این کار گذاشته‌اند.

از طرفی پیچیدگی مسائل کشور به حدی رسیده است که ادعا برای حل آن جرئت بسیار می‌خواهد و ناگفته پیداست که این جرئت نمی‌تواند بر حسب تعقل باشد. متأسفانه تعریف مسائل و مشکلات کشور هم از سوی خوبان مشاغل و حکمرانی و هم از سوی منتقدان به‌درستی انجام نمی‌شود و حسب فریادهای روز اظهار نظر می‌کنند.

چه خوب است که مسئولان کلاه‌شان را قاضی کنند که واقعا قادر به چه کاری هستند و مردم هم کلاه‌شان را قاضی کنند که بدانند چه چیز دارند و چه چیز می‌توانند داشته باشند. مسئولان جهاد تبیین را در شیرین نشان‌دادن حوادث یافته‌اند و نه بیان واقعیت‌های روز کشور که مردم به آن‌ها آگاه شوند.

بحمدالله اینک کشور در دست خوبان افتاده است و ناخوبان پاک‌سازی شده‌اند و به کناری رفته‌اند. خوبان هم فکر می‌کنند روز عروسی‌شان است و برای یکدیگر نوشابه باز می‌کنند؛ هرچند خودشان در ضمیرشان اعتراف دارند کاری نمی‌توانند انجام دهند، چه رسد به کارهای پیچیده زمین‌مانده که کارستان است و البته هرازچندگاه همین خوبان به این نتیجه می‌رسند که فقط خودشان خوب هستند و دیگر همفکران را طرد می‌کنند.

به نظر می‌رسد گروهی به این باور رسیده‌اند که اینک «عروسی خوبان» است؛ همان خوبانی که وعده‌های‌شان صرفا وعده است و اگر وعده نبود که به آن نمی‌گفتند «وعده». اگر خیلی فکر می‌کنند که روز عروسی‌شان است، به گفته سعدی روی آورند که فرمود: «محال است که هنرمندان بمیرند و بی‌هنران جای ایشان بگیرند»؛ ولی آنان «یعلمون ظاهر الحیوه الدنیا» هستند؛ درحالی‌که گفته سعدی در تاریخ اثبات شده است؛ پس خوبان بدانند از زمره «و هم عن الاخره هم غافلون» نباشند. مغرور به امروز، «روز عروسی» نباشند.

ما هیچ‌کدام ابرمرد و قهرمان بی‌انت‌ها نیستیم. اگر همان امت وسط باشیم و منصف، کارمان بیشتر پیش می‌رود. خوبان اندکی تواضع کنند و تجربه سه سال گذشته را مرور کنند و صادقانه بر خود ملاحظه کنند که کدام کار را می‌توانند انجام دهند و بگویند. بیش‌ازاین از آن‌ها توقع نداریم.